Συμπεράσματα

Ταραχώδεις εποχές, εσωτερικές και εξωτερικές, φθινοπωρινές και κρύες εικόνες εδώ γύρω, ίσως λίγο μακρύτερα από ότι αναμενόταν. Όσο μακριά κι αν πάει κανείς, 4 εποχές θα βρει: ένα χειμώνα, ένα καλοκαίρι, ένα ψευτοχειμώνα και ένα ψευτοκαλοκαίρι...Όλα είναι τόσο διαφορετικά όσο σου επιτρέπει η συνείδησή σου να αντιληφθείς, τόσο ίδια όσο αναγκάζεσαι να πείσεις τον εαυτό σου ότι είναι. Συμπέρασμα: ο χρόνος ποτέ δε ξεχνάει τον άχαρό του ρόλο. Πάντα φροντίζει να σε απαλλάσει από τις ψευδαισθήσεις σου.

Οι νέες εκκινήσεις είναι δύσκολες αλλά, μόλις ακούσεις το καμπανάκι, δεν έχεις πολλά να σκεφτείς.  Πρέπει να τρέξεις χωρίς να ξεχνάς πως τα αποτυπώματα των παπουτσιών σου έχουν τόση σημασία όση έχει η έμπνευση ενός παιδιού όταν ζωγραφίζει ένα δέντρο για πρώτη φορά.
Συμπέρασμα: Τα παπούτσια, όπως και η η ακουαρέλα πρέπει να αντέχουν στους κραδασμούς.

Φωνή και ήχος είναι μεγέθη διαφορετικά και ακούγονται πολύ δυνατά όταν πλησιάζεις. Η φωνή έχει γεύση ανάλογη με το παστίτσιο: έχει 3 στρώσεις αλλά μια γεύση. Ο ήχος όμως μπορεί να σε ταξιδέψει σε πολλές γεύσεις, μόνο μέσω μιας μοναδικής στρώσης. Αυτή της αίσθησης. Αφήνεσαι στην επιφάνεια της και σα μαγικό χαλί σε ταξιδεύει ανάμεσα σε πολλές φωνές.
Συμπέρασμα: Πότε δεν ωφέλησε να ακούς τις φωνές που σου φωνάζουν προς τα που να πορευτείς. Πρέπει να ακούς τους ήχους που ντύνουν τη διαφορετικότητά τους.