Αντιθέτως αυτό που νομίζω είναι το ακριβώς αντίθετο.
Πιστεύω ότι όποιος είναι σοβαρός είναι μεγάλος καραγκιόζης και ο υπέρτατος καραγκιόζης είναι πολύ σοβαρός. Δε το λέω εγώ. Εγώ μεγάλωσα και διάβασα κάτι βιβλία που μιλούσαν για την αντίστροφη ψυχολογία, για άμυνες κτλ κτλ...οπότε άρχισα να παρατηρώ και κατάλαβα ότι ισχύουν αυτά τα σατανιστικά.
Είδα πολλούς ανθρώπους να είναι μετρημένοι, καλοί, σοβαροί, κοινωνικά αποδεκτοί που λέμε. Τι καλά τυπάκια αυτά καλέ.....τι καλάαααα....Είδα και κάποιος άλλους να είναι καραγκιόζηδες, με μοναδικό σκοπό να δοκιμάσουν λίγο την ελαστικότητα των ορίων. Τελικώς, τα όρια τους αφομοίωσαν. Τελικά, οι άνθρωποι με τα λιγότερα προβλήματα είναι αυτοί που ανήκουν στην κατηγορία "κατα περιπτώσει". Ένα κράμα σοβαρότητας όταν πρέπει και "ταν ταν ταν ταν ταν ταν ταραραν" όταν επίσης πρέπει. Γιατί από το πρέπει δε ξεφεύγει κανείς, αναρχικέ δημοκράτη.
Η σοβαροφάνεια μεγάλο πρόβλημα. Κυρίως άλυτο. Κρύβεται συνήθως πίσω από ακριβά ρούχα και αποκτήματα παντός είδους, παγωμένα χαμόγελα, τυποποιημένες ατάκες και το χειρότερο..από ηθικολογίες. Τα τυπάκια αυτά είναι άτομα με αίσθημα ανωτερότητας πολύ πέρα από το όριο του "πάνω". Έχουν αυχενικό επειδή κοιτάνε συνέχεια χαμηλά ενώ τα παπούτσια τους δε τους κάνουν επειδή χρόνο με το χρόνο ψηλώνουν.
Είναι γενικά καλό να κοπούν οι σκάλες. Όποιος αρέσκεται στο να ζει εκεί ψηλά στην κοινωνική "αφθονία" δε βρίσκω λόγο να κατεβαίνει, κι όποιος αντέχει να μην ανεβαίνει τέτοιες σκάλες είναι σε καλό δρόμο ώστε μια μέρα να βρει το κρυμμένο κουμπί του ασανσέρ.
Τέλος διάλεξης. Ρίξτε ζάρι να δείτε που ανήκετε. Αν μισείτε τις ταμπέλες, θα έχετε πρόβλημα. Κάθε σκάλα οδηγεί κάπου και μόνο οι ταμπέλες εκ δεξιών σας δείχνουν το δρόμο.
Πάω να ανέβω τη σκάλα μου τώρα και αν δω τον καιρό να αλλάζει θα σας το πω. Μη περάσετε από κάτω. Είναι γρουσουζιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου