Δύο χρόνια πέρασαν από τότε που πάτησα το πόδι μου στο νησί του Lost και κάτι φαίνεται να με κρατάει εδώ. Δύο χρόνια και τρία καλοκαίρια δεν είναι λίγο. Δύο χειμώνες στην Κρήτη και φαίνονται σα δεκαετία. Ίσως από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Μια παράταση φοιτητικών χρόνων κι ας έχω άλλη επαγγελματική ταμπέλα. Ήλιος, θάλασσα, αρκετή βροχούλα ευτυχώς ...κι όλα αυτά καπού ανάμεσα σε καφετέρειες, ταβέρνες, βουνά, παραλίες, φαράγγια, καταφύγια, συναυλίες, ρακί, χαρές και λύπες.
Με το άνοιγμα του ιστολογίου καλωσορίζω την τρίτη χρονιά, αν και δε καταλαβαίνω πάντα από που πηγάζει η ανάγκη μου να παραμένω εδώ που είναι κάπως παρόμοια με την ανάγκη μου να διηγηθώ μερικές από αυτές τις ιστορίες...
Νομίζω ήρθα για να μείνω. :)
