Υποθετικά μιλώντας

Τελικά..όλα για κάποιο περίεργο λόγο καταλήγουν να μην έχουν νόημα. Ακούγεται απαισιόδοξο, μόνο αν δεχτούμε ότι τα ρεαλιστικά ειναι απαισιόδοξα. Αλλιώς, ας το αποκαλέσουμε απλά ρεαλισμό για να νοιώθουμε καλύτερα που δεν είμαστε συναισθηματικοί μαλάκες. Ας τα πάρουμε ένα ένα..

1) Η τροφή..: Το τόσο αναγκαίο συστατικό για την επιβίωση μας. Τρώμε για να μεγαλώσουμε, να δυναμώσουμε, να ψηλώσουμε, να παχύνουμε και σε κάποια φάση της ζωής μας δε τρώμε. Δε τρώμε για να αδυνατίσουμε και για να επιβιώσουμε. Άρα, τρώμε δε τρώμε...το ίδιο και το αυτό. Μια μέρα απλά θα καταλήγουμε να αποφεύγουμε το φαγητο.



2) Οι φίλοι: Από μικρά παιδάκια πασχίζουμε να κάνουμε φίλους ή ακόμα κι αν δε πασχίζουμε...καταλήγουμε με κάποιους θέλουμε δε θέλουμε. Είναι εκεί κάποιοι στις περισσότερες φάσεις της ζωής μας, άλλοι εξαφανίζονται..άλλοι παραμένουν και χάνονται αργότερα, άλλοι πεθαίνουν, άλλοι μας στιγματίζουν, με άλλους μας χωρίζει η ζωή και τέτοιες παρόμοιες μαλακίες...Συνεπώς..γιατί κάνουμε φίλους; Αφού φεύγουν ή φεύγουμε.

3) Ο έρωτας: Μάλιστα..ο έρωτας...Τα ίδια με τα παραπάνω. Με τη διαφορά ότι κάπποια στιγμή πρέπει να κάνουν και σεξ οι άνθρωποι. Άρα εφηυραμε τον έρωτα. Σε γεμίζει μια σχέση...σε ολοκληρώνει..σου προσφέρει ασφάλεια και σταθερότητα σε σημείο που να παντρεύεσαι για να δέσεις το γαιδαρό σου λες και αν ήθελε να φύγει δε θα έφευγε..αηδίες.
Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Μια μέρα χωρίζεις..ή κι αν δε χωρίσεις..συμβιβάζεσαι ή κι αν δε συμβιβάζεσαι πείθεις τον εαυτό σου ότι ζεις κάτι μοναδικό οπότε μένεις. Και κάποια στιγμή κάποιος από τουσ δυο φευγει..

4) Ο γάμος: Περίεργη συνήθεια. Απροσδιόριστη και ακατανόητη. Συνήθως αποτέλεσμα έρωτα ή εγκυμοσύνης. Τραγικό. Ενώ απλά θα μπορούσες να πείσεις κάποιον με τις πράξεις σου πόσο τον αγαπάς, καταλήγεις να βάζεις την υπογραφή σου και τα καλά σου ..για να μη πω για τα λεφτά σου.

5) Τα παιδιά: Λογικό...μετά από ένα μεγάλο έρωτα και μακροχρόνιο σεξ τι έμεινε;......Κάτι να σου θυμίζει το γιατι έγιναν όλα τα προηγούμενα.

6) Η παιδεία: Η μόνη απόδειξη ότι είσαι έξυπνος. Έπειδη ναι...κατά τη διάρκεια της ζωής σου θα βρεθούν κάποιοι που θα σε αμφισβητήσουν και πρέπει να ξέρεις πως να το χειριστείς. Να τους πεις.."Ξέρεις σε ποιον μιλάς; Καλά είσαι σοβαρός;" και διάφορα άλλα που εξυμνούν το φανταστικό εαυτό σου! Μόνο που μια μέρα δεν υπάρχει νόημα. Στα τελευταία σου θα τους συγχωρήσεις όλους και αντίστροφα.

Είναι κι άλλα αλλά βαρέθηκα.
Έλεος πια. Τελικά γιατί;
Προτιμώ το συναισθηματισμό. Ο ρεαλισμός με καταθλίβει.